МУҚАДДАС КИТОБ
Муқаддас Китоб
© ЎБЖ, 2006; Horace Knowles © The British Foreign Bible Society 1954, 1967, 1972. Муқаддас чодир; Шоҳ Сулаймон қурдирган Маъбад
© ЎБЖ, 2006. Ҳизқиёл ваҳийда кўрган Маъбаднинг лойиҳаси
© UBS, 1999. Шоҳ Ҳирод қурдирган Маъбад лойиҳаси (Исо Масиҳ даврида); Шоҳ Ҳирод қурдирган Маъбад (Исо Масиҳ даврида)
Horace Knowles © The British Foreign Bible Society 1954, 1967, 1972. Қадимий даврдаги Яқин Шарқ; Исроил халқи Мисрдан чиққандан кейин босиб ўтган йўл; Канъон ва унинг атрофидаги ерларнинг табиий харитаси; Ўн икки қабиланинг ҳудуди; Қуддус (шоҳлар даврида); Исроил шоҳлиги (Шоул, Довуд ва Сулаймон даврида); Исроил ва Яҳудо шоҳликлари; Оссурия шоҳлиги; Фаластин ва унинг атрофидаги ерлар (Исо Масиҳ даврида); Қуддус (Исо Масиҳ даврида)
© UBS, 1999. Бобил шоҳлиги (Яҳудо халқи сургун қилинган даврда); Форс шоҳлиги; Искандар Зулқарнайн шоҳлиги
© B H Publishing Group, 1998. Рим империяси
© Lion Hudson PLC, 2004. Павлуснинг Хушхабар ёйиш мақсадида қилган биринчи сафари; Павлуснинг Хушхабар ёйиш мақсадида қилган иккинчи сафари; Павлуснинг Хушхабар ёйиш мақсадида қилган учинчи сафари; Павлуснинг Римга олиб кетилиши
© UBS, 1994. Мазкур нашр Муқаддас Китобни таржима қилиш институти томонидан Ўзбекистон Библия жамияти билан ҳамкорликда тайёрланган
ISBN 978-5-93943-213-9
© Муқаддас Китобни таржима қилиш институти, 2016
ИБТИДО
(ТАВРОТНИНГ БИРИНЧИ КИТОБИ)
Кириш
Ибтидо китоби
Тавротнинг биринчи китобидир. Мазкур китобда оламнинг яратилиши, инсон зотининг пайдо бўлиши,
Исроил халқининг келиб чиқиши тўғрисида сўз юритилади. Бутун борлиқни, ер юзидаги жамики халқлару шоҳликларни, инсоният тарихини ягона
Худо бошқаришига китобда алоҳида урғу берилади.
Ибтидо китобининг биринчи қисмида (1-11–боблар) олам ва инсониятнинг Иброҳим
пайғамбаргача бўлган даври ҳикоя қилинади. Худо ҳамма нарсани жуда ажойиб қилиб яратган эди, лекин илк яратилган икки инсон — Одам Ато билан Момо Ҳаво Худога итоат этмадилар. Уларнинг итоатсизлиги туфайли дунёга
гуноҳ кириб келди. Инсонлар шу қадар гуноҳга ботиб кетдиларки, Нуҳ пайғамбардан ва унинг оиласидан ташқари, жамики инсониятни қириб ташлаш учун Худо ер юзига тўфон юборишга қарор қилди. Нуҳ ва унинг оиласи Худога итоат этарди, шунинг учун Худо Нуҳга: “Ўзингни, оилангни, ҳайвонлар ва қушларнинг ҳар бир турини сақлаб қолиш учун катта кема яса”, деб амр этди. Тўфондан кейин одамзод яна ер юзи бўйлаб ёйилди. Лекин уларнинг кўпчилиги яна Худога итоат этмай қўйди.
Ибтидо китобининг қолган қисми (12-50–боблар) Иброҳим ва унинг хонадони тарихига оид воқеаларни қамраб олади. Худо Иброҳим хонадонини, Ўзимнинг халқим қиламан, деб танлаб олади. Иброҳим ва унинг хотини Сора бефарзанд эдилар, лекин Худо уларга фарзанд ваъда қилиб, ўша фарзанд орқали жамики халқларга барака беришини айтади.
Худонинг амри билан Иброҳим ва Сора ўзларининг она юртини тарк этиб,
Канъон юртига кўчиб борадилар. Худо бу юртни уларнинг наслига беришни ваъда қилган эди. Иброҳим билан Сора анча кексайиб қолганларида, Худо Ўз ваъдасини бажариб, уларга ўғил ато этади, улар ўғлининг исмини Исҳоқ қўядилар. Исҳоқ икки ўғил кўради, ўғилларига Ёқуб ва Эсов деб исм қўяди. Ёқуб ўн икки ўғил кўради. Улар Исроилнинг ўн икки қабиласига асос соладилар.
Китобнинг охирида Ёқубнинг ўғли Юсуф ҳақида ҳикоя қилинади. Юсуфнинг ака–укалари уни Исмоилий савдогарларига қул қилиб сотиб юборишади. Лекин вақти келиб, Юсуф
Миср ҳокими бўлади. Шу орқали у қаҳатчилик даврида Миср халқини ва отаси Ёқубнинг бутун хонадонини қутқариб қолади. Мазкур китобнинг моҳияти шундан иборатки, Худо инсоният тақдирини бошқаради, юз бераётган ҳамма ҳодисаларни назорат қилади, ҳатто инсоннинг ёмон ниятию қабиҳ ишларини Ўзининг эзгу режасини амалга ошириш учун ишлатади. Миср юртида Юсуф ака–укаларига шундай дейди: “Сизлар менга раво кўрган ёмонликни Худо яхшиликка ишлатди. Сон–саноқсиз одамларни сақлаб қолиш учун У мени шу ерга олиб келди.” (Ибтидо 50:20)