John.1.1
Matt.19.4; Mark.10.6
КИТОБИ
МУҚАДДАС
АҲДИ ҚАДИМ
ВА
АҲДИ ҶАДИД
ИНСТИТУТИ ТАРҶУМАИ КИТОБИ МУҚАДДАС
СТОКГОЛЬМ
1999
КИТОБИ МУҚАДДАС
АҲДИ ҚАДИМ ВА АҲДИ ҶАДИД
Тарҷумаи аввалини Китоби Муқаддас бо матни пурра ба
забони тоҷикӣ.
Дар с. 1973 тарҷума сар шудааст.
Тарҷума ва таҳрир дар с. 1989 анҷом ёфтааст.
Нашри якум: дар с. 1992 чоп шудааст.
Нашри дуюм: дар с. 1999 чоп шудааст.
Аҳди Қадим аз матни ибронӣ ва
Аҳди Ҷадид аз матни русӣ тарҷума шудааст.
Ношир: Интитути тарҷумаи Китоби Муқаддас, Стокгольм,
Шветция.
Тарҷумонҳо: Мордехай бен-Ҳиё Бачаев ва Кемал. Е. Алтай
(Инҷили Матто, Марқӯс, Юҳанно).
(с) Институти тарҷумаи Китоби Муқаддас, 1992, 1999
Стокгольм
Тасвир: (с) БФБС 1954, 1967, 1972
ISBN 978-91-89122-02-4

КИТОБИ МУҚАДДАС

АҲДИ ҚАДИМ



КИТОБИ ЯКУМИ МУСО

ҲАСТӢ



Китоби Муқаддас
http://ibt.org.ru/bible
Китоби Муқаддас 1992, Holy Book (Bible) in Tajiki (Bachaev)
Китоби Муқаддас 1992 - Holy Book (Bible) in Tajiki (Bachaev)
copyright Institute of Bible Translators (IBT) of Stockholm, Sweden 1992, 1999
1992 Tajiki Bible digitised by MissionAssist Aug 2015, corrected by the Bible Society of Tajikistan 2016
Тарҷумаи аввалини Китоби Муқаддас бо матни пурра ба забони тоҷикӣ.
Дар с. 1973 тарҷума сар шудааст.
Тарҷума ва таҳрир дар с. 1989 анҷом ёфтааст.
Нашри якум: дар с. 1992 чоп шудааст.
Нашри дуюм: дар с. 1999 чоп шудааст.
Аҳди Қадим аз матни ибронӣ ва Аҳди Ҷадид аз матни русӣ тарҷума шудааст.
Ношир: Интитути тарҷумаи Китоби Муқаддас, Стокгольм, Шветция. Тарҷумонҳо: Мордехай бен-Ҳиё Бачаев ва Кемал. Е. Алтай
(Инҷили Матто, Марқӯс, Юҳанно).
ISBN 91-89122-02-X

Creative Commons: by-nd: © Институти тарҷумаи Китоби Муқаддас, 1992, 1999

Institute of Bible Translators
Institute for Bible Translation, Box 20100, 104 60 Stockholm
info@IBTnet.org
back
close
Go to next chapter Go to previous chapter
:
Highlight next verse Highlight previous verse
Remove column
← prev / next →

Ибтидои офариниш.

1 Дар ибтидо Худо осмон ва заминро офарид.
2 Ва замин дар ҳолати ҳарҷумарҷ буд, ва торикӣ бар рӯи варта; ва Рӯҳи Худо бар рӯи об дар парвоз буд.

Рӯзи якум — рӯшноӣ.

3 Ва Худо гуфт: «Рӯшноӣ бишавад». Ва рӯшноӣ шуд.
4 Ва Худо рӯшноиро дид, ки хуб аст; ва Худо рӯшноиро аз торикӣ ҷудо кард.
5 Ва Худо рӯшноиро рӯз номид, ва торикиро шаб номид. Ва шом буд, ва субҳ буд: рӯзи аввал.

Рӯзи дуюм — об ва фалак.

6 Ва Худо гуфт: «Фалаке бошад дар миёни об, ва обро аз об ҷудо кунад».
7 Ва Худо фалакро ба вуҷуд овард; ва оби зери фалакро аз оби болои фалак ҷудо кард. Ва чунин шуд.
8 Ва Худо фалакро осмон номид. Ва шом буд, ва субҳ буд: рӯзи дуюм.

Рӯзи сеюм — об ва хушкӣ. Олами наботот.

9 Ва Худо гуфт: «Оби зери осмон дар як ҷо ҷамъ шавад, ва хушкӣ намудор шавад». Ва чунин шуд.
10 Ва Худо хушкиро замин номид, ва маҷмӯи обҳоро баҳрҳо номид. Ва Худо дид, ки хуб аст.
11 Ва Худо гуфт: «Замин наботот бирӯёнад, алафе ки тухм меоварад, дарахти мевадоре ки мувофиқи ҷинси худ мева медиҳад, ки тухмаш дар он бар рӯи замин бошад». Ва чунин шуд.
12 Ва замин наботот рӯёнид, алафе ки мувофиқи ҷинси худ тухм меоварад, ва дарахти мевадоре ки тухмаш дар он мувофиқи ҷинси худ бошад. Ва Худо дид, ки хуб аст.
13 Ва шом буд, ва субҳ буд: рӯзи сеюм.

Рӯзи ҷорум — пайдо шудани офтоб, моҳ ва ситораҳо.

14 Ва Худо гуфт: «Найирҳо дар фалаки осмон бошанд, то ки рӯзро аз шаб ҷудо кунанд, ва барои аломатҳо, ва замонҳо, ва рӯзҳо, ва солҳо бошанд;
15 Ва найирҳо дар фалаки осмон бошанд, то ки бар замин рӯшноӣ диҳанд». Ва чунин шуд.
16 Ва Худо ду найири бузург ба вуҷуд овард: найири аъзам, барои салтанати рӯз, ва найири асғар, барои салтанати шаб, ва ситорагон;
17 Ва Худо онҳоро дар фалаки осмон гузошт, то ки бар замин рӯшноӣ диҳанд,
18 Ва бар рӯзу шаб салтанат ронанд, ва рӯшноиро аз торикӣ ҷудо кунанд. Ва Худо дид, ки хуб аст.
19 Ва шом буд, ва субҳ буд: рӯзи чорум.

Рӯзи панҷум — олами ҳайвонот.

20 Ва Худо гуфт: «Об аз ҷонварҳои бешумор пур шавад; ва паррандагон болои замин, бар рӯи фалаки осмон парвоз кунанд».
21 Ва Худо наҳангони бузург ва ҳар гуна ҷонварҳои хазандаро, ки об аз онҳо мувофиқи ҷинсашон пур шуд, ва ҳар гуна паррандагони болдорро мувофиқи ҷинсашон офарид. Ва Худо дид, ки хуб аст.
22 Ва Худо онҳоро баракат дода, гуфт: «Борвар ва афзун шавед, ва обҳои баҳрҳоро пур кунед, ва паррандагон бар замин афзун шаванд».
23 Ва шом буд, ва субҳ буд: рӯзи панҷум.

Рӯзи шашум — афзоиши ҷонварон.

24 Ва Худо гуфт: «Замин ҷони зиндаро мувофиқи ҷинсаш, чорпоён, ва ҳайвоноти хазанда, ва ҳайвонҳои ваҳшии заминро мувофиқи ҷинсашон берун оварад». Ва чунин шуд.
25 Ва Худо ҳайвонҳои ваҳшии заминро мувофиқи ҷинсашон, ва чорпоёнро мувофиқи ҷинсашон, ва тамоми ҳайвоноти хазандаи заминро мувофиқи ҷинсаш ба вуҷуд овард. Ва Худо дид, ки хуб аст.

Офарида шудани одам, ва аҳди аввалин бо вай.

26 Ва Худо гуфт: «Одамро ба сурати Мо, ба шабоҳати Мо биофарем; ва онҳо бар моҳиёни баҳр, ва бар паррандагони осмон, ва бар чорпоён, ва бар тамоми замин, ва бар тамоми ҳайвоноте ки бар замин мехазад, ҳукм ронанд».
27 Ва Худо одамро ба сурати Худ офарид, ӯро ба сурати Худо офарид; онҳоро марду зан офарид.
28 Ва Худо онҳоро баракат дод, ва Худо ба онҳо гуфт: «Борвар ва афзун шавед, ва заминро пур кунед, ва онро тасарруф намоед, ва бар моҳиёни баҳр ва бар паррандагони осмон ва бар ҳар ҳайвоне ки бар замин мехазад, ҳукмрон бошед».
29 Ва Худо гуфт: «Инак, Ман ҳар алафи тухмдорро, ки бар рӯи тамоми замин ҳаст, ва ҳар дарахтеро, ки дорои меваи дарахти тухмдор мебошад, ба шумо додам, то ки барои шумо хӯрок бошад.
30 Ва ба ҳамаи ҳайвонҳои замин, ва ба ҳамаи паррандагони осмон, ва ба ҳар хазандаи рӯи замин, ки ҷони зинда дорад, Ман тамоми алафи сабзро барои хӯрок додам». Ва чунин шуд.
31 Ва Худо ҳар он чиро, ки ба амал овард, дид, ва инак, хеле хуб аст. Ва шом буд, ва субҳ буд: рӯзи шашум.
← prev / next →
© 1999-2023 Institute for Bible Translation